1- د جوړه والي بنسټ :
الله سبحانه وتعالي پخپل قدرت سره هر شی جوړه جوړه ګرځولي دي او د انسان په خلقت کې يې جوړه والی يو بنسټ ګرځولی دی ، الله سبحانه وتعالی فرمايي : :[ وَمِنْ كُلِّ شَيْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَيْنِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ][1] .
ژباړه : او د هر شي څخه مو نر او ښځه پيدا کړي تر څو تاسې پند واخلئ .
او فرمايي : [سُبْحَانَ الَّذِي خَلَقَ الْأَزْوَاجَ كُلَّهَا مِمَّا تُنْبِتُ الْأَرْضُ وَمِنْ أَنْفُسِهِمْ وَمِمَّا لَا يَعْلَمُونَ][2] .
ژباړه : پاک او منزه دی هغه الله چې ټول يې جفت ،جوړې جوړې (نر او ښځه ) پيدا کړي دي.
۲- جوړه والی د الله تعالی د قدرت نښه ده :
او همدا جوړه والی د الله تعالی د قدرت له نښو څخه يو نښه ده او همدارنګه الله سبحانه وتعالی نکاح او واده د خپل قدرت د نښو په توګه بيانوي :
[وَمِنْ آَيَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُمْ مِنْ أَنْفُسِكُمْ أَزْوَاجًا لِتَسْكُنُوا إِلَيْهَا وَجَعَلَ بَيْنَكُمْ مَوَدَّةً وَرَحْمَةً إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآَيَاتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ][3] .
ژباړه: او د هغه به نښو کې يوه دا هم ده چه هغه ستاسو د جنس نه ستاسو جوړې پيدا کړې د پاره ددې چه تاسې د هغې سره آرام حاصل کړئ او هغه ستاسو په مينځ کښی الفت اومحبت پيدا کړی .
۳- د نسل د بقاء :
الله تعالی د نکاح په وسيله تولد (پيدا کېدل) او تکاثر (زياتېدل ) د نسل جاري کړي دي او ددې په وسيله ژوند ادامه مومي ، الله سبحانه وتعالی فرمايي :[يا أیُّهَا النّاسُ إِنَّا خَلَقناکُم مَن ذَکَرٍ وَ أُنثَی][4]
ژباړه : اي خلکو ! يقيناً چې مونږ پيدا کړې يې تاسې له يو سړي چې (آدم ) دی او له يوې ښځې چې (حوا) ده.
او فرمايي :[يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ وَخَلَقَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَبَثَّ مِنْهُمَا رِجَالًا كَثِيرًا وَنِسَاءً][5] .
ژباړه : ژباړه : ای خلکو له خپل رب څخه ووېرېږئ ، هغه چې تاسې يې له يو نفس څخه پيدا کړي ياست او د هغه جوړه يې له هماغه څخه پيدا کړه او له هغو دواړو نه يې ډير نارينه او ښځې خواره کړل .
۴– د عفت او عصمت ساتنه :
د اسلام په نزد باندې د نکاح د ټولو نه لوی مقصد د انسان د هغه فطري پاکدامنۍ او پرده دارۍ حفاظت کول دي کوم چه په هر انسان کې که نر وي او که ښځه په فطري ډول موجود وي .
د همدې هدف د حفاظت لپاره اسلام زنا او د هغه اړوند ټول اسباب لکه بې حجابي ،بې حيايي ،د بې شرمۍ خبری او د نامحرم سره ګډون کول حرام ګرځولي دي .
سړی او ښځه يې دواړه مجبور کړي چه هغوی دواړه دې د يوې داسې رابطې په ذريعه سره خپل فطري تعلق قائم کړي چه د هغې په ذريعه سره د هغوی عصمت د زيانمن کيدو پرځای محفوظ شي .
الله سبحانه وتعالی فرمايي :[فأانكِحُوهُنَّ بِإِذْنِ أَهْلِهِنَّ وَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ مُحْصَنَاتٍ غَيْرَ مُسَافِحَاتٍ وَلاَ مُتَّخِذَاتِ أَخْدَانٍ] (النساء ۲۵ ).
ژباړه : تاسې د دوی د ذمه دارو مشرانو په اجازت سره د دوی سره نکاح کوئ او د توان موابق د دوی مهر ادا کوئ هغه دې پابندې شوې او پاکدامنه اوسيږي ، په ښکاره يا پټه سره دی شهوت راني نه کوي.
۵– الفت او محبت :
د نکاح پنځم هدف د خاوند او بی بی تر مينځ محبت دی داسې نه چې د ښځې او ميړه تعلق صرف د نفساني خواهش پوره کولو لپاره وي بلکي دا تعلق د دوی د محبت او دوستۍ يو ټينګ بنسټ ثابت شي چې ددې پواسطه سره د دواړو آرام او خوشحالي حاصله شي او د يو او بل تسل وګرځي دا لومړی بنسټ دی چې ورسته به همدا خاوند او ښځه مور او پلار ګرځي او د اولادونو روزنه به کوي .
الله سبحانه و تعالی فرمايي:[وَمِنْ آيَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَكُم مِّنْ أَنفُسِكُمْ أَزْوَاجًا لِّتَسْكُنُوا إِلَيْهَا وَجَعَلَ بَيْنَكُم مَّوَدَّةً وَرَحْمَةً][6] .
ژباړه: او د هغه به نښو کې يوه دا هم ده چه هغه ستاسو د جنس نه ستاسو جوړې پيدا کړې د پاره ددې چه تاسې د هغې سره آرام حاصل کړئ او هغه ستاسو په مينځ کښی الفت اومحبت پيدا کړي .
او فرمايي :[هُنَّ لِبَاسٌ لَّكُمْ وَأَنتُمْ لِبَاسٌ لَّهُنَّ][7] .
ژباړه : هغه ستاسو لپاره جامه ده او تاسې د هغوی د پاره .
۶– د الله تعالی د حدودو قيام :
د نکاح شپږم هدف دا دی چه دا تعلق د الله تعالی د ټاکل شويو پولو او حدودو د قائم ساتلو سبب جوړ شي .
[أَن يُقِيمَا حُدُودَ اللّهِ][8] .
ژباړه: چه دا دواړه د الله تعالی حدود قائم وساتلی شي .
د نکاح او طلاقو د احکامو بيانولو نه وروسته داسې وعيد راغلی دی :[وَمَن يَتَعَدَّ حُدُودَ اللّهِ فَأُوْلَـئِكَ هُمُ الظَّالِمُونَ][9] .
ژباړه: کوم خلک چه د الله تعالی د قائم کړو حدودو نه تجاوز وکړی دغه ظالمان دي .
په همدې وجه د مسلمانانو نکاح د کافرانو سره حرام ګرځول شوې ده ځکه چې د کافرانو نه د الله تعالی د حدودو د قائم ساتلو توقع نشي کيدای .
لکه څنګه چه د مشرک او مشرکی سره نکاح کول حرام دي د شريعت د حکم له مخې که څه هم چه تاسو ته ښه ښکاري خو بيا هم د دوی سره نکاح مه کوي ځکه چې :
[أُوْلَـئِكَ يَدْعُونَ إِلَى النَّارِ وَاللّهُ يَدْعُوَ إِلَى الْجَنَّةِ وَالْمَغْفِرَةِ بِإِذْنِهِ] (البقره ۲۲۱ ).
ژباړه: دا خلک تاسې د دوزخ طرف ته بولي او خدای پاک پخپل حکم سره تاسې د جنت او بښنې طرف ته بولي .
۷– نسب :
د نکاح اووم هدف دا دی تر څو ټولنې ته پاک او معلوم نسل وړاندې شي .
نسب په اسلام کې زيات اهميت لري چې د نسب په وسيله افراد يو له بله د خپلوۍ او صله رحمۍ له مخې تړل کيږي، پس اولاد د والدين يو جز او حصه بلل کيږي ، نسب د الله سبحانه وتعالی له سترو نعمتونو څخه يو نعمت دی چې انسان ته يې ورکړی دی ، الله سبحانه وتعالی فرمايي :[ وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ مِنَ الْمَاءِ بَشَرًا فَجَعَلَهُ نَسَبًا وَصِهْرًا ۗ وَكَانَ رَبُّكَ قَدِيرًا ][10] .
ژباړه : او هم دغه (الله تعالی ) هغه ذات دی چې له اوبو څخه يې پيدا کړی انسان پس ګرځولی يې دی (دغه انسان ) خاوند د نسب او خسرګنۍ .
په اسلامي شريعت کې د نسب ساتل پنځم ستر مقصد دی او اسلامي شريعت پلرونه د خپل نسب د انکار څخه کلک منع کړي دي همدارنګه د ښځې د پاره حرام دی چې د زوی نسبت د هغه د پلار څخه بغير بل کس ته وکړي .
رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمايلي :« أَيُّمَا امْرَأَةٍ أَدْخَلَتْ عَلَى قَوْمٍ مَنْ لَيْسَ مِنْهُمْ ، فَلَيْسَتْ مِنَ اللَّهِ فِي شَيْءٍ ، وَلَنْ يُدْخِلَهَا اللَّهُ جَنَّتَهُ ….»[11].
ژباړه: يعنې کومه ښځه چې راشي قوم ته د ولد زنا سره هغې د الله سره خپلې اړيکې شکولې دي او هغه به جنت داخله نشي .
همدارنګه يې پلرونه له دې کار څخه منع کړی دي ، رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمايي :
« مَن ادَّعَى إِلَى غَيْرِ أبِيهِ وَهُوَ يَعْلَمُ أنَّهُ غَيْرُ أبِيهِ فَالجَنَّةُ عَلَيهِ حَرامٌ »[12] .
ژباړه : که څوک چا ته د هغه د پلار پرته د ولد زنا نسبت وکړي حال دا چې ده ته علم وي (چې حرامي نه دی ) نو په هغه باندې جنت حرام دی .
دا ځکه چې تهمت کبيره او هلاکوونکی ګناه ده د مسلمان آبرو او عزت ته زيان رسوي.
آن لاين اسلامي لارښود
[1] – سوره الذاريات :۴۷-۴۹ .
[2] – سوره يس :۳۶ .
[3] – سوره الروم :۲۱ .
[4] – سوره الحجرات :۱۳ .
[5] – سوره النسآء :۴ .
[6] – سوره الروم :۲۱.
[7] – سوره البقرة :۱۸۷ .
[8] – سوره البقره :۲۳۰ .
[9] – سوره البقره :۲۲۹ .
[10] – سوره الفرقان :۵۴ .
[11] – رواه أبو داود في ” السنن ” (رقم/2263)، وصححه ابن الملقن في ” البدر المنير ” (8/184)، وقال ابن كثير : إسناده جيد . ” إرشاد الفقيه ” (2/214)، وصححه السيوطي في ” الجامع الصغير “.
[12] – حديث متفق عليه .