امانتونه به ضايع او خيانت به خپور شي

در باره حديث شريف که در کتاب رياض الصالين ذکر شده است توضحيات بيشتر از شما خواهانيم ؟

مراد

عَنْ حُذَيْفَةُ رضی الله عنه قَالَ: حَدَّثَنَا رَسُولُ اللَّهِ صلی الله عليه وسلم حَدِيثَيْنِ، رَأَيْتُ أَحَدَهُمَا، وَأَنَا أَنْتَظِرُ الآخَرَ، حَدَّثَنَا: «أَنَّ الأَمَانَةَ نَزَلَتْ فِي جَذْرِ قُلُوبِ الرِّجَالِ، ثُمَّ عَلِمُوا مِنَ الْقُرْآنِ ثُمَّ عَلِمُوا مِنَ السُّنَّةِ». وَحَدَّثَنَا عَنْ رَفْعِهَا فَقَالَ: «يَنَامُ الرَّجُلُ النَّوْمَةَ، فَتُقْبَضُ الأَمَانَةُ مِنْ قَلْبِهِ، فَيَظَلُّ أَثَرُهَا مِثْلَ أَثَرِ الْوَكْتِ، ثُمَّ يَنَامُ النَّوْمَةَ، فَتُقْبَضُ فَيَبْقَى أَثَرُهَا مِثْلَ الْمَجْلِ، كَجَمْرٍ دَحْرَجْتَهُ عَلَى رِجْلِكَ فَنَفِطَ، فَتَرَاهُ مُنْتَبِرًا وَلَيْسَ فِيهِ شَيْءٌ، فَيُصْبِحُ النَّاسُ يَتَبَايَعُونَ، فَلا يَكَادُ أَحَدٌ يُؤَدِّي الأَمَانَةَ، فَيُقَالُ: إِنَّ فِي بَنِي فُلانٍ رَجُلاً أَمِينًا، وَيُقَالُ: لِلرَّجُلِ: مَا أَعْقَلَهُ وَمَا أَظْرَفَهُ وَمَا أَجْلَدَهُ، وَمَا فِي قَلْبِهِ مِثْقَالُ حَبَّةِ خَرْدَلٍ مِنْ إِيمَانٍ». وَلَقَدْ أَتَى عَلَيَّ زَمَانٌ وَمَا أُبَالِي أَيَّكُمْ بَايَعْتُ، لَئِنْ كَانَ مُسْلِمًا رَدَّهُ عَلَيَّ الإِسْلامُ، وَإِنْ كَانَ نَصْرَانِيًّا رَدَّهُ عَلَيَّ سَاعِيهِ، فَأَمَّا الْيَوْمَ فَمَا كُنْتُ أُبَايِعُ إِلاَّ فُلانًا وَفُلانًا».  (بخارى:6497)

ترجمه: حذيفه رضی الله عنه  مي گويد: رسول الله صلی الله عليه وسلم دو حديث براي ما بيان فرمود که يکي از آنها را مشاهده نموده ام و منتظر ديگري هستم. رسول خدا صلی الله عليه وسلم فرمود: «همانا امانت داري در ريشه ي دلهاي مردم، قرار داده شده است. سپس، اين مطلب را از قر آن و سنت هم دانستند»‌. همچنين پيامبر خدا صلی الله عليه وسلم دربارة از ميان رفتن امانت داري سخن گفت و فرمود: «‌روزي خواهد آمد که فرد  مي خوابد و امانت داري از قلب اش برداشته مي شود طوريکه اثر آن، مثل يک نقطة کم رنگ در قلب اش باقي مي ماند. سپس بار ديگر که مي خوابد، امانت داري بطور کلي از قلبش برداشته     مي شود و فقط اثر آن، مانند اثري که بر دست کارگر است، با قي مي ماند. مانند اينکه شما اخگري را روي پايتان بغلطانيد و پايتان، باد کند. شما آنرا برآمده مي بينيد اما درحقيقت، چيزي در آن وجود ندارد. مردم با يکديگر، داد و ستد مي کنند اما کسي پيدا نمي شود که امانت را برگرداند. تا جايي که مردم مي گويند: در فلان قبيله، مردي بسيار امانت دار وجود دارد. و همچنين در باره ي يک شخص مي گويند: چقدر عاقل، زيرک و زرنگ است در حالي که در قلب اش به اندازه ي يك دانه ي خردل، ايمان وجود ندارد» .

حذيفه رضی الله عنه  مي گويد: «زماني بودکه از داد وستد با هر يک از شما هيچ پروايي نداشتم. زيرا اگر طرف معامله، مسلمان بود، اسلامش باعث مي شد تا امانت را برگرداند. و اگر نصراني بود، حاکم اش امانت را به من برمي گرداند. اما امروز، بجز فلاني و فلاني، با کسي ديگر، داد و ستد نمي کنم».

———–

ددې حديث شريف مطلب دا دی چې په آخر زمان کې به د امانتونو ضايع کيدل وي ، امانت داري به ختمه شي په ځمکه کې به خيانت خپور شي او امانت ضايع کيدل د قيامت له علائمو څخه دی ، رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمايلي دي : إذا ضيعت الأمانة فانتظر الساعة (کله چې امانتونه ضايع کړ شي نو بيا د قيامت انتظار کوئ ) .

امانتونه په څو قسمه دي ، د الله تعالی د جانبه خپلو بندګانو ته سپارل شوي امانتونه لکه : اسلامي شريعت اوامر او نواهی ، يعنې د زکات ، لمونځ ، روژې او نورو ديني اوامرو ضايع کيدل .

د بنګانو تر مينځ امانت : لکه ، امانتونه ، وعدې ، تعهدات ، بيع او تجارت .

بندګانو ته د بندګانو ور سپارل شوي امانتونه : لکه مشري او قيادت

رسول الله صلی الله عليه وسلم فرمايي : إذا أسند الأمر إلى غير أهله فانتظر الساعة ( کله چې د قيادت او مشرۍ چارې نا اهلو ته وسپارل شوې نو تاسې د قيامت انتظار کوئ ) .

او اوس مونږ وينو چې په دې ټولو برخو کې له يوه سره خيانت روان دی او امانتداري نشته چې همدا د قيامت له وړو نښو څخه يو نښه ده .

و الله سبحانه وتعالی اعلم

آن لاين اسلامي لارښود

 

Print Friendly, PDF & Email

اترك تعليقاً