ځواب : الحمد لله والصلوة والسلام علی رسوله وآله وصحبه وسلم .. وبعد:
بايد د ذکر کوونکي آواز د اوريدو په اندازه وي ځکه ذکر کوونکی د الله تعالی مناجات کوي او الله تعالی تر ټولو ښه اوريدونکی دی .
ښايي ذکر په لوړ آواز نه وي بلکي په دومره اندازه چې سړی يې خپله واروي ، ځکه چې داسې کول خشوع ته نږدې او له ريا څخه لرې دي ، لقوله سبحانه وتعالی :[ وَاذْكُرْ رَبَّكَ فِي نَفْسِكَ تَضَرُّعًا وَخِيفَةً وَدُونَ الْجَهْرِ…]
ژباړه : او خپل رب په خپل زړه کې (له ځانه سره ) په زارۍ او وېره ، نه په لوړ آواز ياد کړه.
يَنْبَغِي أَنْ يُرَاعَى مِقْدَارُ رَفْعِ الصَّوْتِ ،الْمَأْذُونِ بِهِ فِي الذِّكْرِ ، فَالأَصْلُ أَنَّ الذَّاكِرَ يُنَاجِي رَبَّهُ ، وَاللَّهُ تَعَالَى قَدْ وَسِعَ سَمْعُهُ الأَصْوَاتَ ،
فَيَنْبَغِي أَنْ لا يَجْهَرَ بِالذِّكْرِ فَوْقَ مَا يُسْمِعُ نَفْسَهُ ؛ لأَنَّ ذَلِكَ أَقْرَبُ لِلْخُشُوعِ وَأَبْعَدُ مِنَ الرِّيَاءِ ، وَقَدْ قَالَ اللَّهُ تَعَالَى : { وَاذْكُرْ رَبَّكَ فِي نَفْسِكَ تَضَرُّعًا وَخِيفَةً وَدُونَ الْجَهْرِ مِنَ الْقَوْلِ بِالْغُدُوِّ وَالآصَالِ وَلا تَكُنْ مِنَ الْغَافِلِينَ }
(موسوعة الفقهية ج ۲۱ ص ۲۵۰).
www.dawat610.com