په اسلام کې د قضاء بنسټ

له ابن عباس رضی الله عنه نه روايت دی چې رسول اكرم صلی الله عليه وسلم فرمايلي: «لَوْ يُعْطَى النَّاسُ بِدَعْوَاهُمْ، لادَّعَى رِجَالٌ أَمْوَالَ قَوْمٍ وَدِمَاءَهُمْ، لكِنِ الْبَيِّنَةُ عَلَى الْمُدَّعِي، وَالْيَمينُ عَلَى مَنْ أَنْكَرَ»([1]).

ژباړه : کچېرې خلکو ته د دوی د ادعی کولو سره سم (پرته له تحقيق او حق ثابتولو) ورکول کېدای نو ځينو خلکو به د ځينو نورو د مالونو او وينو ادعا کړې وای ، مګر دعوا کوونکی بايد دليل او ثبوت وړاندې کړي او انکار کوونکی بايد قسم وخوري .

تشريح:

شرح مسلم امام نووي :

دا حديث د شرعي د احکامو د قواعدو څخه يو ستر عاقده ده چې : د هيڅ انسان وينا او ادعا د دليل او تحقيق پرته نه قبليږي ، بلکي د مدعي د تصديق لپاره به تحيق او دليل وړاندې کيږي .

نو که څوک پر چا باندې ادعا وکړې د هغه مجرد ادعا کول د قبول وړ نه دي هغه به د خپلې ادعا د تصديق لپاره دليل وړاندې کوي چې عبارت له : شهادت ، اقرار او قرائنو څخه دي .

او د انکار په صورت يمين دی .

[1]– حَدِيثٌ حَسَنٌ، رَوَاهُ الْبَيْهَقِيُّ وَغَيْرُهُ هكَذَا وَبَعْضُهُ فِي الصَّحِيحَيْنِ.

الأربعين النووية

آن لاين اسلامي لارښمود

Print Friendly, PDF & Email

اترك تعليقاً